Aan de bar (De Bonte Os)

De deur gaat open en er komt een persoon binnen lopen. Hij gaat gekleed in een lang, simpel gewaad van ongebleekt linnen. Met een wollen overkleed en op zijn schouders twee vossenvellen. Zijn gezicht gaat verborgen in een kap gemaakt van stukken leer. In zijn linkerhand heeft hij een staf met daarop een schedel, beschilderd met de beeltenis van een zwijn. In zijn andere hand heeft hij een kom. Als hij naar de bar loopt hoort men het zacht geluid van belletjes. En voor degene die opletten, draagt hij een antiek bronzen zwaard en een bronzen sikkel.

Bij de bar blijft hij staan en spreekt hij degene aan die achter de bar staat;"Heeft u misschien wat resten eten die ik kan meenemen?"

*Als de vreemdeling aan de bar verschijnt, kijkt de barvrouw op van haar werk. Een beetje geïrriteerd door zijn vraag antwoord ze hem.*

En hoe moe’k dan de kost verdienen? Ge kunt naor sluitingstijd trug komen aon de achterkant. Dan kunde oewe kost verdienen. En as dé te lang duurt, dan vroagde mar aon de taofels of iemand nog wé vur oew over het.

De vreemdeling houdt zijn hoofd wat schuin terwijl hij de barvrouw aankijkt. De leren kap wijkt wat van zijn gezicht en laat over zijn rechteroog een tattoo van een blauwe slang zien. Dan glimlacht hij en zegt;"natuurlijk, jullie eten in ruil voor dit." En hij legt wat geld op de toon op de bar. "Is dit genoeg voor twee?"

*Als de vreemdeling wat geld op de bar gooit, verandert de houding van de barvrouw. Vriendelijk antwoord ze.*

Mar natuurlijk m´neer, des genoeg vur tweeje.
*Ze pakt het geld van de bar en loopt de keuken in. Een paar tellen later staat ze weer voor de vreemdeling.*
As ge ergens wilt gaon zitten, dan word ´t eten subiet gebracht

*Dan loopt ze weg om een andere klant te gaan bedienen.*

De barvrouw loopt achter de bar door naar de keuken. In één van haar handen draagt ze een paar kleine buideltjes. Ze verdwijnt in de keuken en komt even later terug met een schaal eten. Ze loopt naar de vreemdeling, die nog steeds aan de bar staat en zet de schaal voor hem neer. Langzaam stijgen de geurige dampen van het eten omhoog.*

Smaokelijk eten m’neer.

De vreemdeling kijkt even naar de schaal met eten. Pakt deze dan op en neemt 'm mee naar buiten. Dan loopt hij weer naar binnen. Er zijn duidelijk groenten verdwenen van de schaal, en gaat aan een tafel zitten, met gezicht naar de rest en begint met z'n handen te eten.