Boogschieten

Naichi slikt een keer bij het laatste schot van Hidejoshi. "Verbeteren zeg je, hmm, dat klinkt als een uitdaging. Maar goed, ik doe mijn best en meer dan dat als het kan, anders zou er geen eer zijn verbonden aan de winst. " Naichi schiet zijn pijlen, telkens met veel kracht de boog spannend. De eerste vier keer raken zijn pijlen op verschillende plekken de torso van het doel. Met een laatste krachtsinspanning probeert hij hetzelfde te doen als Hidejoshi, maar zijn arm begint te trillen. "Verdorie, ik heb lamme armen zolangzamerhand. Nog één keer. "Hij zet zijn voeten nog eens goed neer, ademt een paar keer rustig en geconcentreerd en dan, in één vloeiende beweging legt hij aan, spant de boog en laat los. De pijl suist op het doel af, boort zich diep in het hout......net boven het hoofd van de pop.

*Hidejoshi volgt aandachtig de verrichtingen van Naichi. Het doet hem deugd, dat hij zijn laatste schot afzet en opnieuw probeert.*
…Jammer van je laatste schot, Naichi, maar je hebt in ieder geval naar me geluisterd en de pijl niet bij je eerste poging verschoten. Bovendien is het al een prestatie op zich, om die houten paal te raken…

…Je dacht toch niet serieus, dat je dit van me ging winnen?...
*Zegt Hidejoshi en er verschijnt een brede grijns op zijn gezicht.*
…Als je nu al loopt te klagen over die “lamme arm” van je. En vergeet niet dat ik, tot aan mijn benoeming als Hatamoto van de derde divisie, altijd in een boogregiment heb gediend. Maar goed, aan jou de eer om de volgende afstand te bepalen…

Van je winnen, nee, maar ik houd er van als er bij een training wat op het spel staat. Motiveert nog meer om mijn best te doen. Op zich is het me ook al heel wat waard als het puntenverschil niet te groot is. Met een weddenschap weet je in ieder geval dat ik mijn training serieus neem en dat ik daar ook wat voor over heb. Bovendien kan ik de oefening wel gebruiken, want er zijn sowieso te weinig boogschutters. Als laatste afstand nemen we de 75 meter, diagonaal van het doel af. Akkoord? Heb ik wel het vriendelijke verzoek of jij als eerste wilt, want mijn armen trillen nog steeds.

…Wat sta je nu voor onzin te verkopen? Je praat over motivatie en trainen, maar ondertussen probeer je het jezelf makkelijk te maken. We zouden dertig pijlen schieten in series van vijf en nu wil je na twintig pijlen al stoppen!
*Hidejoshi kijkt nu nors naar de priester tegenover hem.*
…En je verzoek is bij deze afgewezen…

Naichi reageert glimlachend. "Dat is waar ook, dertig pijlen, nou, dan kunnen mijn armen straks wel in een ijsbad, laat staan dat ik straks mijn bier nog kan optillen." Ze lopen naar de 75 meter en Naichi neemt even kort de gelegenheid om zijn armspieren nog wat los te maken. Dan plaatst hij de 5 pijlen voor zich in de grond, plaatst zichzelf in een goede positie ten opzichte van de doelen en rolt nog een keer met zijn hoofd. "Dit is een ideale afstand om een vijand neer te halen, maar nog mooier om zo snel mogelijk een lading pijlen op hem af te sturen. Ik zal nu oefenen in niet alleen accuratesse, maar ook in snelheid.

Naichi pakt de eerste drie pijlen vlot en weet zelfs 2 keer het doel te raken, de vierde pijl gaat niet meer zo snel, maar treft wel doel. Bij de vijfde pijl is hij echter weer genoodzaakt om opnieuw op te zetten, maar zijn armen zijn zo vermoeid dat hij niet zonder trillen de boog kan spannen en de pijl gaat echt meters naast het doel. Zijn kaken staan strak gespannen, het doet hem duidelijk zeer, maar hij geeft geen kik als hij naar Hidejoshi kijkt. Op nonchalante toon spreekt hij richting Hidejoshi. "Jouw beurt."

…Je zou Saval eens kunnen vragen of ze je spieren wil masseren. Uit ervaring kan ik zeggen dat ze daar goede handen voor heeft…
*Zegt Hidejoshi, als Naichi het over zijn vermoeide armen heeft. Dan houd hij zijn mond en kijkt hoe Naichi zijn pijlen verschiet.*

*Als Naichi klaar is, met schieten, stapt Hidejoshi naar voren en haalt een pijl uit zijn koker.*
…Weet je; Naichi, jij hebt ooit tegen mij gezegd, dat als je last hebt van je spieren, je waarschijnlijk niet genoeg traint…
*Hij spant de boog en schiet zijn eerste pijl, die het doel raakt.*
…Wat moet ik nu van je denken, als je na twintig pijlen je boog al bijna niet meer kunt trekken.
*Een tweede pijl vliegt van zijn boog. Weer treft hij doel.*
…Ik zou zeggen dat je te weinig traint…
*Zijn derde pijl vliegt door de lucht. Mist het doel waar ze op aan het schieten zijn, maar boort zich in de pop die erachter staat.*
…Misschien moet je eens wat vaker met mij gaan schieten. Er zijn nog wel wat dingen die ik je kan leren…
*Dan schiet hij zijn vierde en vijfde pijl, waarvan er nog één doel raakt.*

Je hebt gelijk Hidejoshi. Dit gebied maakt lui. Weinig strijd, veel geklets, teveel tijd om drank te maken en te nuttigen. Ik merk zelfs dat ik dik begin te worden en dat ligt niet alleen aan mijn nieuwe gambeson. En boogschieten oefen ik al nagenoeg niet meer hier. Laat staan op de manier zoals we dat nu doen, met kracht, weliswaar op doelen, maar met de kracht er achter om ook te kunnen doden, ware het een echte tegenstander. Zwaard en schild training, maar de soldaten hier zijn niet echt aan ons gewaagd, laat staan dat ze in de buurt zijn. Veel mediteren en bidden. Wel nuttig voor de geest, maar mijn lichaam lijdt er onder. Ik mis ook weer eens een keer een fastoenlijk kroeggevecht. Niet een kroeg waarbij gelijk alle gasten weglopen als je als groep binnenkomt. Ik voel er zolangzamerhand zelfs voor om eens wat met de orken te gaan trainen. Uiteraard is trainen met jou ook een zeer goede optie, alhoewel het op het moment nog wat pijnlijke herinneringen oproept . (hij grijnst bij het laatste) Niet in de laatste plaats de afdroger die ik nu krijg. Maar je suggestie van Saval zal ik onthouden. Hoe is het trouwens met haar gesteld momenteel?

*Hidejoshi kan een glimlach niet onderdrukken, als Naichi het over hun laatste knokpartijtje heeft.*
…Ik heb geen idee hoe het met Saval is op dit moment. Ik ben de laatste dagen nogal bezig geweest, met het schrijven van rapporten voor heer Mori. En als ik wat tijd over had, ben ik vooral met de boog bezig geweest. Maar je zou het eens aan Kozo kunnen vragen, misschien dat hij meer weet. Hij schijnt nogal wat tijd met haar door te brengen.

*Dan kijkt hij even rond, om te bepalen vanwaar de volgende serie pijlen geschoten gaat worden.*
…En als je vind, dat je lui en dik wordt, dan heb ik daar wel een oplossing voor…
*Langzaam loopt hij een stukje in de richting van de doelen.*
…Misschien kan ik niets doen aan je zwaarlijvigheid, dat zit nou eenmaal in de familie. Maar voor je luiheid heb ik wel enkele ideeën…
*Hij stopt , met lopen, op zo’n vijftig meter van de doelen.*

…We zullen de laatste afstand, die ik mag bepalen, wat interessanter maken. Er staan vijf doelen, één pijl per doel…
*In een vloeiend tempo schiet Hidejoshi zijn pijlen af. De eerste vier boren zich diep in de stropoppen. Als hij zijn boog optrekt, voor het laatste shot, schiet de pees net voor het ankerpunt van zijn vingers. De pijl vliegt wild van zijn boog en mist de laatste stropop ruim.*

"Nou, om nu gelijk te zeggen dat ik lui wordt gaat ook wel weer erg ver. Maar weer eens een keer als groep op een grenspatrouille gaan lijkt me ook wel wat. Een flink eind lopen, waakzaam zijn, wellicht een stevige schermutseling en gewoon even weg bij dit volk, deze plek." Naichi neemt even de tijd om positie te kiezen, zijn pijlen in de grond te steken, zijn schouders en armen weer wat los te maken, de wind te voelen, hij rekt het moment echt tot het uiterste om het nog niet verdacht te maken en net als Hidejoshi er iets van wil gaan zeggen, pakt hij de eerste pijl uit de grond en begint zijn reeks van links naar rechts. De eerste pijl raakt het hoofd van de pop, de tweede de borst, de derde de buik, de vierde schampt een schouder/bovenarm en rafelt de naad, de laatste gaat net naast het rechterbeen op.
"hmmmm, ik durf het bijna niet te vragen, maar wat is de score?"

…Hmmm…Misschien is het inderdaad niet verkeerd om weer eens met zijn allen een patrouille te lopen. Goed, overmorgen gaan de Mori op patrouille. Alleen Omar en Saval blijven hier. Ik laat de voorbereidingen aan jou over. Zorg dat we genoeg bij hebben voor een tocht van drie dagen…
*Net als Hidejoshi vindt dat Naichi te lang treuzelt, begint deze zijn pijlen te verschieten.*

…De score? We zullen straks wel zien, als we de pijlen gaan halen. Lijkt me een simpel rekensommetje. Dertig pijlen verschoten, minus die in het doel zitten is het aantal kroezen bier dat gedronken moet worden…
*Hij lacht hardop, terwijl hij naar de priester kijkt.*
…Volgens mij sta je al op een flinke achterstand, ik denk niet dat je dat met je laatste vijf pijlen nog goed gaat maken. Of wil je nog wat extra pijlen schieten in de hoop dat je nog kunt winnen?...

Een tocht van drie dagen, dat moet lukken, maar nog meer pijlen schieten zou afbreuk doen aan onze wedstrijd. Ik heb verloren dus we gaan tellen en iets zegt me dat ik vanavond iets minder fit zal zijn. (hij glimlacht als hij verder praat) Maar ik vertrouw er op dat men een broeder niet in de steek laat en deelt in zijn moeilijke taak.

…Niet zo voorbarig, Naichi, we moeten nog steeds vijf pijlen schieten en het is jou beurt om de laatste afstand te bepalen. Maar als je nu je verlies al erkent, dan zullen die laatste vijf pijlen je ook niet meer helpen…

ok, de laatste afstand. Die mag ik bepalen.......ok, dan maak ik er 150 meter van. (hij grijnst van oor tot oor) eerlijk verliezen is niet erg, maar dan zullen we het ons beide in ieder geval herinneren of ze vertellen het ons morgen.....

…Dat kost je nog eens vijf kroezen bier. Ik heb je toch al verteld, dat de boog waar je nu mee schiet net te licht is voor deze afstand…
*Zegt Hidejoshi, terwijl ze naar de laatste afstand lopen.*
…Maar goed, als je denkt hiermee je winst te halen, wie ben ik dan om er tegen in te gaan…

Naichi glimlacht. "Het gaat niet om wat ik nu zometeen niet ga raken.....je had er twee of drie op de honderd meter. Ik betwijfel of je dat bij de 150 meter ook lukt. Je hebt een sterkere boog, maar 50 meter is ook voor die een aanzienlijk stuk verder. Die van mij, dat weet ik. Die 5 kroezen bier neem ik voor lief. Je kent mijn tax op dat vlak. En niemand heeft gezegd dat ze binnen een uur op moeten. Zou ook geen prettig gezicht worden, daar is een urinerende kaboeki niks bij dan. "

…Misschien gaat het er bij jou wel niet om wat je dan wel niet gaat raken. Waar het mij om gaat, is dat je je pijlen verschiet. Om je een eerlijke kans te geven, mag je mijn boog gebruiken…
*Hij geeft zijn boog aan Naichi en neemt zijn boog van hem over.*
…En nu geen uitvluchten of excuses meer. Schiet je pijlen!...

"Sportief van je. Dank je wel. " Naichi voelt heel even de boog van Hidejoshi. Spant de boog een paar keer , voelt het gewicht en de trekkracht. Hij heeft al eens eerder geschoten met de boog, maar het is even omschakelen van zijn lichtere naar deze zware. Dan plaats hij de pijlen voor zich in de grond en kiest een doel recht voor zich. Hij heeft duidelijk moeite met de afstand, maar bij de derde pijl komt hij al in de buurt van het doel. Aan zijn gezicht en houding is te zien dat het hem zwaar valt, maar na al het gegrap neemt hij deze laatste afstand toch heel serieus. De vierde en de vijfde pijl moet hij afzetten en opnieuw spannen, maar met beide laatste pijlen weet hij doel te raken.

…Bij Khorne! Hoeveel geluk kan een man hebben. Je trekt, met trillende armen, een vreemde boog en weet, op deze afstand, zelfs twee maal doel te raken…Volgens mij ben je de zaak aan het belazeren, Naichi. De hele tijd roep je maar, dat je te weinig met de boog traint en dat je lui wordt. Je doet alsof je je eigen boog nog maar nauwelijks uit kunt trekken en nu schiet je zomaar vijf pijlen met mijn oorlogsboog…

Naichi buigt ligt naar Hidejoshi als hij hem diens oorlogsboog weer teruggeeft. "Nee Hidejoshi, als je mij je persoonlijke wapen leent, dan verdient dat niets meer dan het uiterste respect en de grootste inzet. Hoewel ik net ook wel serieus bezig was, was de eer om te mogen schieten met jouw persoonlijke oorlogsboog een extra motivatie." Naichi zijn gezicht staat echt serieus, daar waar normaal gesproken altijd wel een glimlach aanwezig is, is nu slechts een strak gedisciplineerd gezicht te zien.

*Met een klein knikje, van zijn hoofd, neemt Hidejoshi zijn boog weer aan en overhandigt Naichi de zijne.*
…Ik had niet anders van je verwacht. Goed, eens kijken hoe ik het er vanaf breng op deze afstand…

*Hidejoshi gaat klaar staan om zijn pijlen te verschieten. Met grote zorgvuldigheid legt hij een pijl op zijn boog. Hij draait zijn hoofd richting het doel en ademt rustig en beheerst. Zijn gezicht staat strak en hij concentreert zich volledig op het schot. In een vloeiende beweging trekt Hidejoshi de pees naar achteren en brengt de boog in positie. Met een licht fluitend geluid komt de pijl van de boog en vliegt op het doel af. Hidejoshi wacht even af en ziet hoe de pijl zich net achter het doel in de grond boort. Hij schiet een tweede en een derde pijl die beide doel raken. De vierde wordt echter weer gemist maar voor de vijfde neemt hij wat extra tijd. Hij laat los en de pijl begint aan zijn vlucht om even later aan de onderkant van de stropop neer te komen. Het is echter niet duidelijk of de pijl de grond of de pop heeft geraakt.*
…Zo, laten we de score gaan bekijken…

Naichi heeft gespannen mee staan kijken. Op de één of andere manier is hem meer gelegen in de laatste vijf pijlen die een ieder heeft afgeschoten dan alle vorige. Bij de laatste pijl van Hidejoshi houdt hij gespannen zijn adem in. Als deze dan ook nog eens niet goed zichtbaar terecht komt ademt hij bijna sissend uit. "Ow, dat maakt het spannend, nu ben ik wel heel erg benieuwd of die doel heeft geraakt" Samen met Hidejoshi loopt jij naar het doel.

…Spannend? Voor mijn laatste pijl lag je er al drie of vier achter, die laatste zal het verschil niet echt maken. Maar ik ben wel benieuwd of hij doel heeft geraakt. Wat ik echter nog steeds niet begrijp, is waarom jij op lange afstanden beter schiet dan op de korte…

Nou ja, spannend, het is de verste afstand die ik ooit genomen heb, laat staan 5 pijlen met een oorlogsboog op deze afstand. Ik ben geloof ik al een paar minuten het gevoel in mijn armen kwijt. En waarom de het best op de lange afstand. Ik weet niet, als ik op zo'n afstand van het doel ben, denk ik mijn pijl meer richting het doel. Ik ga meer af op mijn gevoel dan op wat mijn ogen zien. Wellicht dat mijn eigen zicht mij afleid. Ongeveer net zoals met het in rite gaan.

…Ja, dat is waar, boogschieten is ook voor een deel afgaan op je gevoel. Zeker op langere afstanden, als je het doel niet meer ziet wanneer je de boog uittrekt, komt het op gevoel aan. Natuurlijk helpt ervaring ook…
*Als ze dichter bij de doelen komen, wordt de grijns op Hidejoshi’s gezicht steeds breder.*
…Het ziet ernaar uit dat mijn laatste pijl ook doel heeft getroffen…

"Nou, gefeliciteerd, dan heb jij de weddenschap gewonnen. Laten we dan de score zo maar gaan verzilveren. Hoeveel heb jij er gemist? Ik in ieder geval nu net weer één meer."