De Ouden

De Ouden

In vroegere tijden
In de zee van mist
Doemen beelden op
Van Sjamanen in de regen

Stampend en wervelend
Op diepe trommen
Drommen mensen bijeen
Schreeuwend voor de zegen

Boven hen staan
Uitgehouwen in steen
Levende wezens
Stilstaand zonder leven

Aan Hen toevertrouwt
De wil, het zijn
Dankbaarheid voor
Het geven en Het nemen

Een storm steekt op
de wind trekt aan
Brengt striemende regens
en oorverdovend gedonder

Rennend en vallend
onder voortgaand gerommel
Vluchten mensen uiteen
en gaan schreeuwend tenonder.

Boven hen zien
met onbewogen ogen
De levende beelden
maar voor Hen geen bijzonder

Aan Hen toevertrouwt
De zoon, de dochter
Wanhopig en bang
gaat de clan tenonder

Bliksem slaat in
en blakert de grond
Zwart als roet
waar vlammen uiteen slaan

Bloedend en vallend
doodskreten die krijsen
Stervenden strijden
Tegen het einde van hun bestaan

Boven hen hoort
met ongeinteresseerde oren
Zij die niets geven
en Zij laten begaan

Aan hen toevertrouwt
thuis en jachtgronden
Dieren leven nu daar
waar een mens heeft gestaan