Boogschieten

Het is laat in de middag. Slechts door enkele gaten, in het wolkendek, raken de stralen van Ymstarte de grond. Op de schietbaan, aan de rand van het Orkenkamp, loopt Hidejoshi met een zware oorlogsboog en een volle pijlenkoker. In gedachte verzonken, loopt hij naar de doelen achter op het open stuk terrein. Daar staan een stuk of vijf stropoppen met Lyganni wapenrokken. Hij controleert of de doelen nog stevig in de grond staan, na de regen van vanochtend. Als hij zich daarvan verzekert heeft, draait hij zich om en loopt van de doelen vandaan. Onder het lopen, pakt hij een pijl en legt deze op zijn boog. Na vijftien meter stopt hij, draait zich om en richt op één van de doelen. De pijl vliegt van zijn boog en treft het eerste doel, snel gevolgd door een tweede. Beide pijlen zitten diep in de torso van de stropop.

Hidejoshi draait zich om en begint weer van de doelen weg te lopen. Twintig meter, weer legt hij een pijl op zijn boog, vijfentwintig meter en hij draait zich om. Hij trekt de pees naar achteren, richt en laat los. De pijl vliegt naar een tweede doel, schuin achter de eerste en raakt deze waar zijn bovenbeen zit. Een tweede pijl volgt en boort zich in wederom diep in de torso van de stropop.

Weer begint Hidejoshi te lopen. Maar dit keer loopt hij niet in een rechte lijn bij de doelen vandaan. Nee, dit keer loopt hij schuin weg, in de richting van het kamp. Hij loopt ongeveer twintig meter voor hij zich weer omdraait naar de doelen. Een pijl vliegt door de lucht en raakt het eerste doel in de zijkant. Een tweede pijl mist, maar de derde boort zich dwars door het hoofd van de stropop. Een zelfvoldane glimlach verschijnt op het gezicht van Hidejoshi. Hij kijkt even naar het kamp waar het druk en rumoerig is. Langzaam gaat zijn blik van de ene kant naar de andere kant van het kamp. Bij de aanblik van zijn banier, dat fier wappert in de wind, pauzeert hij even. Dan begint hij weer te lopen.

Als hij weer stopt, staat hij ruim honderd meter bij de doelen vandaan. Hij zet nog een paar passen opzij, totdat hij weer recht voor de doelen staat en pakt een pijl. De boog wordt gespannen en zijn lichaam buigt om de boog omhoog te brengen zodat de afstand overbrugd kan worden. De eerste pijl boort zich net voor de doelen in de grond, een tweede vliegt er net overheen maar zijn derde valt tussen twee stropoppen in. Hidejoshi schiet nog tien pijlen af, waarvan enkele de stropoppen raken. Weer loopt hij verder, totdat hij op ongeveer honderd en vijftig meter afstand staat. Daar steekt hij vier groepjes van drie pijlen in de grond en een paar laat hij er nog in de koker zitten.

Uit het kamp komt Naichi aangelopen. Hij volgt de handelingen van Hidejoshi en als deze de pijlen voor zich neerzet in de grond nadert hij hem en kucht even. "Heb je er bezwaar tegen dat ik mee oefen Hidejoshi? Alhoewel ik moet zeggen dat deze afstand en deze hoek voor mij wel lastig zullen zijn."

*Hidejoshi had Naichi al zien naderen en als hij aangesproken wordt, reageert hij joviaal.*
… Nee, natuurlijk heb ik er geen bezwaar tegen. Alleen denk ik dat je een wat zwaardere boog mee had moeten nemen…
*Hij legt een pijl op de boog, terwijl hij verder praat.*
…Volgens mij kom je met die boog een meter of twintig te kort. Je mag het gerust proberen, maar als je even geduld hebt schiet ik eerst deze pijlen weg. Dan kun je eerst op een kortere afstand beginnen…

*In een vloeiende beweging, trekt Hidejoshi de pees naar achteren terwijl de boog in een steeds hogere stand komt. Hij trekt de pees tot aan zijn oor en laat los. Krachtig schiet de pijl van de boog en begint zijn vlucht richting de doelen. Zijn blik volgt de pijl totdat deze zich in de grond boort.*
…Wat denk je Naichi, een meter of tien te kort?...
*Hij wacht niet op een antwoord, maar schiet meteen een tweede en derde pijl er achteraan.*
…Mmm…Volgens mij had de derde de goede lengte maar zat hij er paar meter rechts naast…
*Hidejoshi draait zich naar Naichi, terwijl hij zijn oorlogsboog losjes in de hand houdt.*
…En?...

Ja, hij zat er rechts naast. Maar wellicht omdat je zo hoog aanzet, dat je hogerop wat meer wind pakt. Ik wil de pijlen wel even voor je gaan halen. Als je dan weer aanlegt, dan zou ik, als ik het zo inschat ongeveer een meter of drie meer naar links richten.

…Wacht maar even met die pijlen halen, Naichi, Ik heb er nog negen staan, die schiet ik eerst op de doelen en dan lopen we met z’n tweeën die kant op…
*Hidejoshi kijkt even omhoog, om te zien hoe de wolken overdrijven. En terwijl hij weer klaar gaat staan om de resterende pijlen af te schieten, zegt hij.*
…Inderdaad, iets naar links…

*Zonder verder nog iets te zeggen, legt hij een pijl op zijn boog en schiet deze weg. De tweede pijl vertrekt, als de eerste nog in de lucht hangt. Dit gaat door totdat alle negen resterende pijlen zijn verschoten. Dan richt hij zich weer tot Naichi.*
…Kom, dan gaan we de pijlen halen…

Naichi kijkt Hidejoshi aan, trekt nog wat aan zijn maliën, hij moet duidelijk wennen aan zijn nieuwe gambeson. "Weet je Hidejoshi, het is wel vreemd in dit land. Orken die zij aan zij met mensen strijden. Aanzienlijk minder orde dan bij ons. Het lijkt zijn invloed te hebben. De strijd, ik voel me sterker, alles lijkt duidelijker door te komen. Heb jij dat ook?"

…Ja Naichi, ik voel het ook. Alles lijkt hier minder strak te zijn afgetekend dan bij ons. Niets, of beter gezegd, bijna niets is hier wat het lijkt…
*Hidejoshi kijkt nu in de richting van Naichi en met een lichte knik van zijn hoofd maakt hij duidelijk dat hij hem moet volgen. Langzaam loopt Hidejoshi in de richting van de doelen en Naichi volgt hem.*
…De enige waar ik van op aan kan, behalve onze eigen groep, zijn de Orken. Zij zijn wat ze zijn, niet meer en niet minder. Ik sta liever met honderd van hen op het slagveld, dan met duizend Narai krijgers…

*Hidejoshi haalt luidruchtig zijn neus op en spuugt vervolgens op de grond.*
…En ik begrijp niets van dat wicht, Urgabe. Meerdere keren heb ik haar gevraagd dingen te regelen of bekend te maken…Meer dan eens heb ik er op aangedrongen om het conflict met de Orken op te lossen. Elke beslissing die ik tot nu toe heb genomen, heb ik genomen om Nara te helpen. En als wij niet weggelopen waren uit die “rechtzaak”, dan was Nara nu volop in oorlog geweest met de Orken…
*Een diepe zucht ontsnapt aan zijn lippen.*
…Nara kan zich al niet verdedigen tegen twee vijanden, zonder hulp van buitenaf, laat staan drie vijanden…

*Hij stopt met lopen en draait zich in de richting van Naichi.*
…Ik wil graag jouw mening hierover horen, Naichi, als gelijken onder elkaar…

Naichi's gezicht begint wat denkrimpels te vormen en hij maakt een sigaret. Na hem aangestoken te hebben inhaleert hij diep en prevelt wat tot Korn. "Nou, als je dan echt mijn mening wilt hebben en we nu los staan van politieke correctheid. De orken, ze strijden tenminste voor hun land, voor hun overtuiging. Het is een chaotisch zooitje, maar in massa en volharding heb ik ze tien keer liever naast me dan menig welk soldaat aan deze kant van het water. We horen steeds van gevechten, maar dat kind is dan nergens te bekennen, holt altijd achter de feiten aan. Het is een verwent gedrocht en als het aan mij had gelegen had ik haar al meerdere malen met mijn riem gegeseld. Waren wij bij ons thuis, dan.......nou ja, je weet wat er gebeurd met zulke leiders. "

Dan neemt Naichi een wat formelere houding aan richting Hidejoshi. "Als dit land daardoor de strijd zou dreigen te verliezen en u acht het geschikt om maatregelen te treffen, weet dan dat ik achter u sta. Het is uw voorrecht om zo te handelen, u bent het haast aan uw stand verplicht en ik zal u daarin onvoorwaardelijk volgen."

*Hidejoshi luistert naar Naichi en lacht als hij het over Urgabe heeft.*
…Ja thuis, maar daar zijn we nu niet…

*Als de toon van het gesprek verandert, verdwijnt de grijns van het gezicht van Hidejoshi.*
…Ik weet waar je naar toe wilt, Naichi. En volgens de krijgsleer zou het een logische stap zijn als die kans zich voordoet. Maar daarvoor zijn we hier niet, je bent de situatie thuis toch nog niet vergeten, of wel soms? Nara is niet onze vijand, maar er zijn er hier genoeg die dat wel zijn…

"Uiteraard ben ik niet vergeten waarvoor we gekomen zijn heer Hidejoshi, maar dan hebben we dit in ieder geval tussen ons helder." Dan ontspant Naichi weer een beetje. "Ik moet wel zeggen dat ik elke structuur mis. Waar Jael last van heeft is me ook een raadsel. Nara heeft niet twee vijanden, maar drie, de eigen bevolking die zichzelf de kop gek laat maken door dat soort types die verdeeldheid zaaien. Je ziet het aan dat kind, ik bedoel, ze doet al zaken met dat schubbenhuidje (Hij spuugt hartgronding). Dan heb je die Labarnas, fanatiek, met een hart voor Nara, maar wel heel erg overtuigd van zijn eigen gelijk. Dat kind heeft geen eigen mening en zal deze zo ook nooit krijgen. Ze zou op queste moeten en niet eerder terugkomen dan dat ze weet wie ze is en waar ze voor staat of helemaal niet meer wederkeren.

*Ook Hidejoshi spuugt op de grond als Naichi het over de blauwe draconian heeft. Tijdens het praten, kijkt hij wat om zich heen om er zeker van te zijn dat ze alleen zijn.*
…Het mag inderdaad wel duidelijk zijn dat Urgabe alleen kampioen is in naam, niet in daad. Ze begrijpt niet hoe ze een land moet besturen en luistert naar raadgevers die het ook niet weten. Sterker nog, Labarnas heeft zelf toegegeven schuldig te zijn aan de diefstal van het Orken bannier. Misschien heeft hij wel hart voor Nara, maar dan wel voor zijn eigen stukje Nara net zoals de meeste Narai alleen maar om hun eigen stukje geven…

…Houd eens even vast…
*Zegt hij, terwijl hij zijn boog aan Naichi overhandigt.*
…Dan rook ik ook even wat…
*Hidejoshi rommelt wat in zijn heuptasje en haalt zijn tabaksbuidel tevoorschijn.*
…Wat Ja’Ell betreft, hem wens ik niet meer te zien of te spreken. Hij heeft mij openlijk tot zijn vijand verklaard. De enige reden dat ik hem toen heb laten leven, is dat hij van de cultus is. Als hij nog een keer de wapens trekt tegen één van ons, dan zal zijn bloed vloeien en zullen wij het aan de grote Khorne offeren…

Tja, wij schijnen ook in een rap tempo vijanden te maken. Ze schijnen niet te willen begrijpen dat we in hun belang handelen. Die manier van rechtlijnig denken ken ik maar al te goed. Als je begrijpt wat ik bedoel. Maar hier zal ik strijd en eer halen in naam van Khorne. Thuis is het altijd lopen op het scherpst van de snede, politiek die veel duidelijker is, maar tevens meer verborgen, subtieler. Hier is alles rauwer, directer, confronterend, maar toch vaak ook onbegrijpelijk. Resultaten en contacten schieten van de ene naar de andere kant. Meer geleid door emotie dan door koele berekening.

…Ik denk dat je daar gelijk in hebt, Naichi, alles schijnt hier te draaien om emoties. Het is niet dat ze er in Thi”Ann niet zijn, we gaan er alleen anders mee om. Hier lopen ze als een dolle Kaboeki achter hun emoties aan. Alles moet er voor wijken, je zou het bijna een instinctief gedrag kunnen noemen. Wat is er mis om een emotie te beteugelen, te verbergen en op een later tijdstip los te laten? Zolang je ze niet negeert of vergeet, eer je toch nog steeds de Goden…
*Hij krabt zich even op zijn hoofd.*
… Weet je dat ik het daar zo af en toe best moeilijk mee heb. Ook al heb ik vele omlopen geleden mijn hart opengesteld voor de Chaosgoden, het blijft lastig om de weg van de Mori te bewandelen. Zeker nu we hier zijn, maar we mogen niet verslappen willen we ooit weer naar huis terugkeren…

je emoties niet toonbaar ondergaan, maar als je ze wel ervaart, erkent, maar de uiting uit voorzichtigheid, uit angst of anderszijds binnenhouden, lijkt mij niets mis mee. Als ik op verkenning ben en ik bespioneer een kamp waar ik twee vijanden elkaar dronken te lijf zie gaan en de één stort zich op het zwaard van de ander. Dan ben ik blij, maar dan ga ik toch ook niet luidkeels staan lachen. Je emoties ondergaan vind ik één ding, maar wat ik hier zie. Ja, het is zeer verleidelijk, hier kan het meestal geen kwaad, maar raadzaam, daar kom ik steeds meer achter dat het dat ook hier niet is. De emoties worden hier nogal ervaren als een kip zonder kop, waardoor ze totaal stuurloos weer ergens terecht komen waar de ellende soms nog groter is of groter van wordt.

…Goed, ik denk dat we, wat dit betreft, wel op één lijn zitten. Blijft alleen, dat we ervoor moeten waken dat onze jongelingen hun discipline niet verliezen. De militaire discipline zal ik zelf wel handhaven maar voor geloofszaken vertrouw ik toch op jou. Jij bent de leidende priester van onze afvaardiging hier…

*Hidejoshi gooit zijn peuk op de grond en trapt hem uit.*
…Kom, we lopen weer eens verder…

Naichi loopt mee richting de doelen en haalt her en der pijlen uit de doelen en uit de grond. "Ik hoop niet dat hier van die kleine ettertjes zijn, de vorige keer heb ik zeker twee dagen naar mijn helm lopen zoeken. Als ze nu ook al pijlen gaan jatten." Naichi gromt een keer binnensmonds.

*Als ze bij de doelen aankomen, begint ook Hidejoshi pijlen te rapen en uit de doelen te trekken. Na een paar minuten zitten alle pijlen weer in zijn koker.*
…Je moet ze ook te vriend houden, “die kleine ettertjes”, zoals jij ze noemt. Geef je ze wel eens wat te drinken, dan kunnen ze best vriendelijk zijn…
*Hij lacht even, maar kijkt al snel weer naar de grote man voor hem.*

…Laten we wat pijlen gaan schieten…
*Zegt Hidejoshi en legt ondertussen al een pijl op zijn boog.*
… Zullen we er een wedstrijdje van maken?...

Ach, ik kan wel oefening gebruiken. Zwaard en schild is prettig, maar als ik kans zie om mijn vijand op afstand al tactisch en eervol te benadelen, dan zal ik die kans niet laten schieten. Het is rustig, de verre verkenners geven aan dat er geen grote troepenbewegingen zijn. * hij begint te glimlachen* Hmm, ik heb weer een nieuwe lichting drank, er staat een fust bier daarachter op tafel. Ik stel voor dat voor elk doel dat gemist wordt er een kroes bier gedronken wordt. Wie het eerst ligt heeft verloren. (Hij grijnst van oor tot oor als hij Hidejoshi uitdagend aankijkt) Of durf je de weddenschap niet aan?? Mag jij beslissen of je het bier tijdens het boogschieten of erna drinkt. Het laatste lijkt me leuker, want zeg nou zelf, ook op dat soort momenten moet je eigenlijk oefenen.

*Hidejoshi lacht luid als, hij het voorstel van Naichi hoort.*
…Ha! Dat is een uitdaging die staat. Eerst schieten, dan drinken. Dit is ons doel…
*Zegt hij, als hij naar een stropop wijst.*
…We schieten dertig pijlen, vijf per afstand. Dan kunnen we beiden drie keer een afstand bepalen, zodat niemand kan zeggen dat het in zijn nadeel is…
*Dan zegt hij, zelfverzekerd.*
…Ik zal met genoegen je bier nuttigen, maar het zal me een nog groter plezier doen als ik je laveloos op de grond zie liggen…

"Prima, dan staat de weddenschap. Maar juich nog niet te vroeg, wat ik misschien mis in boogschieten, compenseer ik straks ruimschoots en ik heb al geproefd. Laat de wedstrijd beginnen en aan jou de eer."

…We zullen zien…
*Als Hidejoshi begint te lopen, volgt Naichi Hem. Na ongeveer twintig meter lopen, stoppen ze en draaien ze zich om. Hidejoshi spant zijn boog en schiet zijn eerste pijl. De pijl treft doel maar zit wat aan de lage kant. Hij legt een tweede pijl op zijn boog, corrigeert ten opzichte van zijn eerste schot en raakt de pop in de borst. Ook nummer drie, vier en vijf raken doel.*

…Het is niet dat ik je bier niet lust, Naichi, maar ik heb een hekel aan verliezen…
*Dan kijkt hij naar de lange priester naast hem en volgt zijn verrichtingen.*

Naichi legt aan, mikt en zijn eerste pijl schampt het doel, hij gromt een keer, legt nog een keer aan en zijn tweede, derde en vierde pijl raken het doel vrij willekeurig. Bij zijn vijfde pijl mikt hij lang en zijn arm begint te trillen, als hij loslaat moppert hij al en de pijl vliegt een halve meter over het doel heen.

*Hidejoshi kan een glimlach niet onderdrukken, als hij Naichi zijn laatste schot ziet lossen.*
…Een beginnersfout, die laatste pijl. Als je te lang wacht, kun je beter afzetten en opnieuw beginnen…

*Dan geeft Hidejoshi, Naichi een vriendelijke klap op zijn schouder.*
…Jouw beurt om een afstand te bepalen…

Hmmm, ik had een redelijke inschatting daarstraks op de lange afstand. Laten we van kortbij naar veraf gaan. 100 meter dan maar, dan weet ik tenminste of ik nog kans maak straks en hoeveel jij er in ieder geval moet drinken. *Ze lopen naar de afstand van 100 meter en Naichi neemt de boog ter hand. Hij lijkt de wind te proeven, pakt wat zand van de grond en gooit dat omhoog. Dan legt hij geconcentreerd aan. Zijn eerste pijl lijkt bijna een verticale vlucht te nemen maar dan lijkt de lichte bries die er is toch, grip te krijgen op de pijl. Hoewel het zeer beslist geen schoonheidschot is, valt de pijl, nu meer gedreven door de zwaartekracht dan de pees van de boog, precies in het been van een doel. Naichi glimlacht tevreden. Zo weet hij het trucje nog twee keer te herhalen, maar bij de vierde pijl is de wind onregelmatig en mist deze volledig doel. Dan legt hij zijn laatste pijl aan, nu minder steil en spant de boog tot het uiterste. De pijl suist weg en er is nog een 'klak' te horen als deze de pees verlaat. Gespannen volgt Naichi de pijl, deze lijkt in perfecte lijn op een doel af te gaan, maar land uiteindelijk net een centimeter of twintig voor het doel.

…Zo, dat doe je netjes. Er zijn niet veel schutters, die op deze afstand drie maal doel treffen…
*Dan draait Hidejoshi zijn voeten stevig in de aarde en haalt een pijl uit zijn koker. Hij ademt een paar keer rustig in en uit en kijkt ondertussen naar de wolken en de bomen, om te bepalen hoe de wind zich gedraagt. Hij legt de pijl op zijn boog en kijkt naar het aangewezen doel. Langzaam brengt hij zijn boog omhoog, spant de pees en richt. Het volgende ogenblik suist de pijl door de lucht. Zijn pijl beschrijft een iets minder hoge baan, dan die van Naichi en boort zich net achter het doel in de grond. Hij schiet nog vier pijlen, waarvan er slecht twee doel treffen.*

… Deze ronde is voor jou, maar ik sta nog voor…
*Zegt hij terwijl hij alweer op weg gaat naar de volgende afstand. Ze lopen nu weer in de richting van de doelen en stoppen op een afstand van ongeveer veertig meter. Hij schiet zijn pijlen en de eerste vier raken weer allemaal doel. Bij de vijfde pijl richt hij, er verschijnt een lichte glimlach op zijn gezicht en hij trekt zijn pees nog eens een centimeter of tien verder uit. Krachtig vliegt zijn pijl door de lucht. Een “pok” is hoorbaar, als de pijl zich in het hoofd van de stropop boort en de houten paal erachter raakt.*
…Probeer dat maar eens te verbeteren…